سربه سر سرتاسر در سراسرِ دشت

راه به پایان بُرده اند

گدایانِ بیابانی.

پای آبله

مُرده اند

بر دو راهه ها همه،

در تساوی فاصله با تو ــ ای نزدیک ترین چای خانه ی اُتراق! ــ

از لَه لَهِ سوزانِ بادِ سام

تا لاه لاهِ بی امانِ سوزِ زمستانی

گدایانِ بیابانی.

۲۸ مردادِ ۱۳۷۴