به ایسای شاعر

یکی کودک بودن

آه!

یکی کودک بودن در لحظه ی غرشِ آن توپِ آشتی

و گردشِ مبهوتِ سیبِ سُرخ

بر آیینه.

یکی کودک بودن

در این روزِ دبستانِ بسته

و خِش خشِ نخستین برفِ سنگین بار

بر آدمکِ سردِ باغچه.

□

در این روزِ بی امتیاز

تنها

مگر

یکی کودک بودن.

۲۶ فروردینِ ۱۳۷۳