شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۳۷۷
ابوسعید ابوالخیر
ابوسعید ابوالخیر( رباعیات )
111

رباعی شمارهٔ ۳۷۷

شوخی که به دیده بود دایم جایش
رفت از نظرم سر و قد رعنایش
گشت از پی او قطره ز نان مردم چشم
چندان که زاشک آبله شد بر پایش