643
هوای لب جوی
گاهی دلم هوای لب جوی می کند
گاهی هزار غصّه به دل روی می کند
در خواب دیدمت که تو در کوی دیگری
هر دم دلم هوای همان کوی می کند
در پیچ و تاب زلف سیاهت اسیر شد
یا للعجب چه در دل آن موی می کند
گفتم زمان که بگذرد از یاد می روی
پس کی دلم به دوری تو خوی می کند؟
گویند روز حادثه بر داد می رسی
زین دل هوای های و هی و هوی می کند
چون گوی هر طرف که بخواهی روان شوم
چوگان تو دمی هوس گوی می کند؟
بوی تو را نسیم سحر آورد به ما
گاه سپیده مستم از آن بوی می کند
داند دلم که سوی حقیقت نظر کنی
زان رو مدام روی بدان سوی می کند