باریده‌ای به جان‌ها چون قطره‌های باران

چیزی به جا نماند جز خاك شوره‌زاران

ای از تبار مهدی ای سبز چون بهاران

همچون بهادری تو سردسته‌ی سواران

ای معدن انرژی جان ده به بال یاران

تا پر زنم سبك‌تر تا پشت هیچ‌ساران

جان و تنت سلامت در طول روزگاران

من هم یكی ز خیل صدها تن از هزاران

جمع‌اند و جاری از او این هرسه جویباران

من مستحق نباشم این خیل از نگاران

سرشار عشق و خدمت دركوی مهدیاران

تا مست دوست بینی امروز این خماران

این راز را نگویی الا به رازداران

چون بوی دوست آید از سوی مشكساران