و به پرواز قسم

و تماشا و شهود

رفته بودم تا صبح

تا سرآغاز جهان

تا صدای اومِ عشق

دست ساقی دیدم

جام می از خُمِ عشق

□

عاشقان می‌شنوید

حضرت عشق سخن می‌گوید

ساده چون برف سپید

مثل باران روشن

مثل دریا آبی

و پر از مهر و امید

پر آرامش و صلح

پر شادی و صفا

و پر از نور و نوید

□

سخنان شیرین

به یقین بنشیند

در دل عاشق دور افتاده

آن که هر لحظه زند از غم دوری فریاد

عاشق کوه‌کن زار و پریشان فرهاد

□

آری آری خود یار

می‌دمد در نی من

ذهن من خالی بود

رفته بودم انگار، تا لب هیچ سپید