باغ عشق

اگر دریچه دلت به باغ عشق وا شود

فضای دل پر از شمیم عطر یاس ها شود

طبیب پشت پنجره نشسته تا دوا کند

خوشا دلت اگر به درد عشق مبتلا شود

به بال عشق چلچله پرد به اوج آسمان

اگر ز میله های ذهنی قفس رها شود

ز پیله ای که بافته هزار دور گرد خود

ضمیر پاک شاپرک گذر کند جدا شود

ابوالفضل حقیقت

رویش عشق

از ازل بوده است عشق و تا ابد پاینده است

نور او بر پهنه هفت آسمان تابنده است

هر دلی در را به روی نور ایزد وا کند

از شراب عشق جامش بی گمان آکنده است

می شود آگاه چون غرق محبت گردد او

جان او لبریز شادی و لبش پر خنده است

منتهای عشق در راه محبت بندگی است

می پرستد یار خود را هرکه او را بنده است

نوای عشق

دل در هوای روی تو پرواز می کند

جان با نوای عشق تو آواز می کند

گفتی بخوان و صبحدم الهام شد غزل

اقراء بسم ربک اعجاز می کند

آهنگ هر نفس که تو بر خاک می کشی

همچون ترانه کوکِ دلِ ساز می کند

در این فضای بسته دل تنگ من گرفت

شعری بگو که پنجره را باز می کند

شهید عشق

نگیر مرده در نظر شهید راه یار را

که زنده است و تا ابد به بر کشد نگار را

به شادی عمیق او بهشت غبطه می خورد

چشیده آب زندگی و لعل گلعذار را

ز خاک او به هر دمی هزار لاله می دمد

که داده درس زندگی طراوتش بهار را

ز بیم و غم رها شو و بیا میان معرکه

به روی هر حصار شب نوشته این شعار را

نیایش کمیل

تو که هر دعا را اجابت کنی

به هر چیز لطف و عنایت کنی

دراز است تا رحمت ات دست من

همه پیش درگاه تو ناتوان

ملکا؛ مخمسی بر غزل حکیم سنایی

تو پر از عشق و صفایی تو به هر درد دوایی

برهانم ز جدایی هله ای یار کجایی

تو خداوندی و شایستۀ هر حمد و ثنایی

ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی

نروم جز به همان ره که توام راهنمایی

تو به من لطف نمودی که در این باغ برویم

همه گل ها به هوا و هوس عطر تو بویم

همه جا در پی یک جرعه از آن جام و سبویم

فرق پر خون

ای دست خدا ز جامه بیرون

بر لشگر جهل و زور و تزویر

ای قلب ز حبّ و عشق مشحون

نوروز

عید نوروز و بهار آید و دل شاد شود

از خدا می طلبم خانه ات آباد شود

زنده گردند درختان و بروید گل نو

شاخه ها تر شود و سبز چو شمشاد شود

هفت سین ات تن سالم و سبکبالی جان

باغ سرسبز شعف در دلت ایجاد شود

سربلندی همه جا، سادگی و سیری دل

کار و بار تو شود سکه خداداد شود

آرمان شهر

یار سلام می کند شهر قیام می کند

مژده فتح می دهد وعده تمام می کند

عطف زمانه می رسد شعر و ترانه می رسد

عکس رخ چو ماه او خنده به جام می کند

پاک شوند سینه ها از اثرات کینه ها

فاضله المدینه ها مشهد و شام می کند

جرم نمی کند کسی ملک بدون محبسی

هرچه پلیس و وارسی تیغ نیام می کند

باغ شادی

طرب از خدا طلب کن و بیا به باغ شادی

غم و درد را رها کن همه با فراغ شادی

به برون شب است و سرما لب پرتگاه وحشت

مرو بی سراج و مشعل ز تنور داغ شادی

خطر است و سوز و ظلمت و درون شادخانه

شعف و شرار و شور و شرر اجاغ شادی

به شرابخانه آی و بنشین کنار ساقی

چو ازو پیاله گیری بشوی ایاغ شادی

سپاسگزاری

به نام خدایی که روی زمین

گزیده است ما را به خود جانشین

خداوند نیلوفر و برگ یاس

بزرگ است و شایسته صد سپاس

خدایی که ریحان و گل آفرید

در این باغ صد نرگس آمد پدید

به هر نعمتی واجب آید سپاس

که نعمت بود فرع و شکرش اساس

کلید

هر دم که بعد فاصله بیداد می کند

دل خنده های ناب تو را یاد می کند

در کوچه باغ شادی شیرین خاطرات

قلبم هوای تیشه فرهاد می کند

کار خدا فضای مجازی وسیله شد

تصویر سرو این چمن آباد می کند

عرفان جاری از سرِ این چشمه زلال

فردوس در کویر من ایجاد می کند

abolfazl

شعرها (28)

محتواها (0)