زهی دارندهٔ عالم زهی بخشندهٔ افسر

زهی مولای انس و جان زهی دارای بحر و بر

زهی پیرایهی شاهی زهی سرمایهٔ مفخر

زهی مقهور تو گردون زهی مجبور تو اختر

مغیث ملت زاهر معز دین پیغمبر

چو تو هرگز نبوده ست و نخواهد بود تا محشر

به گوش اندر کند چون حلقه نعل و مرکبت قیصر

نهفته روی در آهن گرفته جای در مرمر

وگر دارد صدف در تن خلافت لحظتی مضمر

به تیزی چون خسک گردد صدف را در دهن گوهر

زمین از گنج و بحر از در و کوه از سیم و کان از زر

هوا از جان و چرخ از گرد و خاک از دشت و خون از سر

بود همواره از ترس خدنگت در صف عسکر

پلنگ زوش چو سیمرغ پنهان در که بربر

کشد سر هر زمان چون خارپشت اندر خم چنبر

کنی آن را به یک ضربت علی التحقیق دو پیکر

همه بنیاد آن از سد ذوالقرنین محکمتر

گذشته سقف ایوانهای آن از گوشهٔ محور

به انواع هنر هستند هر یک بهتر از دیگر

سوارانی همه پردل غلامانی همه صفدر

یکی با قوت رستم یکی با صولت حیدر

خروشان همچو پیل مست و جوشان همچو شیر نر

مصاف افروز و فتح اندوز و اعداسوز و جنگ آور

ز گرز و رمح و تیغ و تیرشان بر گنبد اخضر

کفیده دیده اندر رخ دریده زهره اندر بر

چنین پرداخته دولت چنین آراسته لشکر

که شد چون جنة المأوی جهان از خرمی یکسر

گهی می خواستن بر نالهٔ رود روان پرور

بنفشه بر لب جوی است چون جرارهٔ دلبر

شمال عنبرآیین گشته فراش گل احمر

کنون از سبزه گردد راغ چون پیروزه گون چادر

گهی بلبل زند در گلستان چون مطربان مزهر

رسول ماه فروردین نسیم باد صورتگر

فروزد چهرهٔ نسرین گشاید دیدهٔ عبهر

چمن را گه کند دامن صبا پر تودهٔ عنبر

در این هنگام یک لحظت نشاید بود بی ساغر

الا تا لعبت آزر بود آراسته منظر

ز ترکان باد قصر تو چو لعبت خانهٔ آزر

ملک مُلک تو را راعی فلک بخت تو را یاور