تو از ساقی نشانی گو که اینجا مست بسیار است

سرت چون می رود خواجه چه جای فکر دستار است

چنین کار آید از دزد سبکدستی که طرّار است

که شب غافل مشو خواجه، عَسَس با دزد همیار است

نه دست و پای می برند نه زندانست ونه داراست

آه گنجِ رحمتِ رحمان نثار هر گنه کار است

کسی واقف شود زین سرکه او شبگرد عیار است

نترسی زان تو ای عاصی خداوند تو ستار است

ترا با عیب های تو خدای تو خریدار است

آه بر درگاه من هر گه که می آیی ترا بار است

طبیب عاشقان داند که از بهر چه بیمار است

که سرمستان حضرت را زهشیاری بسی عار است

اگر مست خدائی تو چرا حرص توبا خاراست

اگر هوشیار می ترسی که راه کعبه پر خاراست

گذارد هر زمان حجّی کسی کو عاشق زار است

که حجّ اکبر عاشق طواف کوی دلدار است

که اندر مذهب رندان کسی کو مُرد مردار است