گرتو طلبی داری ، بیداری شبها کو

آن دوست ، زِ هر ذرّه، خود را به شما بنمود

هرچیز کزو جُستی ، بهر تو مهیا کرد

بسیار گنه کردی از حق تو نترسیدی

چون گوئی تو یا الله ، گوئیم به تو لبّیک

برخود نکنی رحم و من بر تو کنم رحمت

بیننده و شنونده ،جز من کس دیگر نِه

من اوّل و من آخر ،من ظاهر و من باطن

از غایت پیدائی پنهان بُوَم این دانم

ذات و صفت اسمم چون خلق به ظاهر کرد

ای دوست ، محیی الدّین ، می گفت که ای عاشق