نه چندانی گنه کارم که شرح آن توان دادن

خداوندا مرا بستان ز شیطان هوای نفس

دم آخر من ایمان را بتو خواهم سپرد از دل

خدایا دوستان را چو به فضل خود کنی مهمان

بیامرز آخرعمرم که از لطف و کرم باشد

سرخاکم گواهی ده به نیکی کز نکوئی هاست

نمی بینم ترا ،از تو همی بینم من عاصی

از آن برکنده ام دل را زهر چه غیرتوست ای دوست

منم مفلس ترین خلق و تو وعده کرده ای یا رب

به قعر دوزخم جا ده به چندان کز گنه بالله

غذای محیی در دنیا بجز خون جگر نبود