اشک سرخ و روی زرد من گواه است ای کریم

بی هوای تو هوادار تو کی خرّم شود

آتش عشق تو را ای دوست نتواند نشاند

گر بیندازی تو بر دوزخ تجلّی جمال

گرنبودی وصل تو باشد قرین وصل تو

با تو عهدی بسته ام ای دوست در روز ازل

چار جویِ آب و شهد و شیر و خُمر اندر بهشت

آب حوض کوثر اندر سایه طوبی عطش

برصراط پل اگر دوزخ بود چون نگذرد

دوست اندر گوش عاشق راز گوید روز وصل

دربرون پرده باشد این همه خوف و رجا

پای گدایان بر در او شی لله بر زنید

دولت دیدار حق محیی چو یابی در بهشت