گو به ساقی، کز ایاغی، ترکن دماغی

ای نگارا، می گسارا، ما را بیاور

چرخ پرکین، دهر پر شور، هرگز ندارد

خیر عشاق، جمع مشتاق، چرا ندارید

منزل یار، جای اغیار شد، برآرید

از فراقش شد دلم خون، مطرباگو

من همیشه می ستایم ماه و مهرم

التفاتی کن به حالم ور نه از آن

چرخ گردون دور وارون هرگز ندارد

ای وطن ما جمله از دل برکشیدیم

در غیابت شد فراقت در مجلس ما

چون نگریم خون نگریم کز صلح جویان

گو به عارف تعزیت باد بهر ایران