رحم ای خدای دادگر کردی نکردی

بر ما در خشم و غضب بستی نبستی

طاعون،وبا،قحطی، بگو دنیا بگیرد

آتش گرفت عالم ز گور بوالبشر بود

گیتی و هرچه اندر، ز خشک و تر بسوزان

یک دفعه عالم بی خبر زیر و زبر کن

این راه خیری بد نهادم پیش پایت

این اشرف مخلوق زشت و بی شرف را

ملک کیانی را قجر چون دست خوش کرد

ایران هنرور را به ذلت اندر آرد