بین دو صد از این (خدا) فتنه، فتنه خواست

دست دیگری (خدا) روی دستهاست

پنجه کرده باز

امان پنجۀ قضاست)

چو صید اندر طنابیم

همه بدخواه خود از شیخ و شابیم

***

کس نگفت که این (خدا) ناله از چه جاست

پس حقوق بین الملل کجاست؟

برده رایگان

بین طمع که باز چشمشان به ماست

جانم چشمشان به ماست)

عجب بی پا و دستیم

به رغم دوست با دشمن نشستیم

که این همه هیاهو سر شماست

«ویلهلم» و «ژرژ» یا که «نیکلا» ست

ملتی نژند

مرغ و کیمیاست

چه شد دل پرده پوش است

ز دشمن پر سرای داریوش است

پیشرفت کفر در نفاق ماست

این همه دوئیت کجا رواست

باید این که داد

امان! دست مصطفی است

دل از غم بی قرار است

غمش چون کوه و عارف بردبار است