دلم ز کف سر زلف تو را رها نکند

اگرچه خون مرا بیگنه بریخت ولیک

هر آنکه از کف معشوق جام میگیرد

بسوخت سینه ندیدم اثر ز آه سحر

به بلبلان چمن از زبان من گوئید

تو بوسه ده که منت جان نثار خواهم کرد

بگفتمش که دلت جای عارفست بگفت