وادی عشق چو راه ظلمات آسان نیست

نیست یکدست که از دست تو بر کیوان نیست

بسکه سر در خم چوگان تو افتاد چو گوی

گر بدریای غم عشق تو افتد داند

ندهید از پی بهبودی من رنج طبیب

خواست زاهد بخرابات نهد پا گفتم

شب هجر تو مرا موی سیه کرد سفید

وقتی ای یوسف گم گشته تو پیدا گردی

دل من خون شد و خونابه اش از دیده بریخت

تا گل روی تو ای سرو روان در نظر است

«ارنی » گویان مشتاق توام رخ بنما